|
| |
|
|
| |
| Σεβασμιώτατε,
Κύριοι καθηγητές,
Αγαπητοί μαθητές και μαθήτριες,
Με τη σειρά μου, μετά τον κ. Βαρβιτσιώτη, θα ήθελα να σας πω λίγα πράγματα που έχουν σχέση με το χώρο της δικής μου ευθύνης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (Ε.Κ), όπου, όπως ανέφερε ο καθηγητής κ. Χριστοδουλόπουλος, είμαι Πρόεδρος μιας από τις μεγαλύτερες Επιτροπές: Πολιτισμού, Εκπαίδευσης, Νεότητας, Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και Αθλητισμού. Όπως στα Εθνικά Κοινοβούλια υπάρχουν μικρές και μεγάλες επιτροπές, αυτό συμβαίνει και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η Επιτροπή λοιπόν, στην οποία προεδρεύω εγώ δύο και τρεις φορές την εβδομάδα, αποτελείται από 120 βουλευτές. Και αρμοδιότητα έχουν να νομοθετούν αυτά που προτείνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στην οποία πρόεδρος είναι ο κ. Μπαρόζο και η οποία Επιτροπή αποτελεί την Κυβέρνηση της Ευρώπης. Και εμείς είμαστε οι βουλευτές, το Κοινοβούλιο. Έτσι λοιπόν ο,τιδήποτε έρχεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, περνάει πρώτα από τις επιμέρους Επιτροπές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και πηγαίνει μετά στην Ολομέλεια στο Στρασβούργο ή τις Βρυξέλλες προς ψήφιση.
Η Ευρώπη εκτός των άλλων επιδιώκει την ελευθερία, τη δικαιοσύνη, το κοινωνικό κράτος. Αν σκεφθούμε καλύτερα θα διαπιστώσουμε ότι αυτές είναι οι βασικές ιδεολογίες που ξεκίνησαν, θα μπορούσε να πει κανείς, από την αρχαία Ελλάδα και στη συνέχεια υιοθετήθηκαν από το Δυτικό κόσμο. Επιπλέον, όταν πριν από πενήντα χρόνια με τη Συνθήκη της Ρώμης μπήκαν τα θεμέλια να γίνουν όλα αυτά τα διαιρεμένα κράτη μια ενιαία οντότητα, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι όλοι οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σαράντα – πενήντα χρόνια μετά, θα είχαν τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν το ίδιο νόμισμα. Φανταστείτε πόσο δύσκολο ήταν και πόσο το νόμισμα κάθε κράτους έκρυβε τον εθνικισμό, αφού οι Έλληνες είχαν τη δραχμή, οι Ιταλοί τη λιρέτα, οι Γερμανοί το μάρκο κλπ. Και για να ταξιδέψεις έπρεπε να ταλαιπωρηθείς, να αλλάζεις νόμισμα, να πληρώνεις προμήθεια στην τράπεζα, να δηλώνεις στα σύνορα πόσο συνάλλαγμα έχεις. Εξ αιτίας λοιπόν, της συνθήκης του Μάαστριχτ στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχει ένα ενιαίο νόμισμα. Αυτό ήταν αδιανόητο πριν από σαράντα χρόνια, στην εποχή τη δική μου, όταν ήμουν μαθητής Γυμνασίου.
Εάν όμως αρχή της ενιαίας Ευρώπης ήταν η οικονομική σύγκλιση, πράγμα που επετεύχθη σε ένα βαθμό, πρέπει σήμερα να προχωρήσουμε ένα βήμα εμπρός. Διότι η Ε. Ε. έχει μεγάλες δυνατότητες, οι οποίες πηγάζουν από τις ρίζες της, που είναι η ιστορία του πολιτισμού όλου του κόσμου. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που συνενώνονται εθνότητες οικειοθελώς. Γιατί διαφορετικά ποιο πολιτικό βάρος θα είχε η Ελλάδα των 11.000.000 ή το Βέλγιο των 9.000.000 ή η Ισπανία των 34.000.000 μπροστά στα εκατοντάδες εκατομμύρια των κατοίκων της υπερδύναμης των Η.Π.Α., η οποία ακολουθεί την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε;» Ή μπροστά στα δισεκατομμύρια των κατοίκων της Ασίας; Μέχρι τώρα οποιαδήποτε ένωση της Ευρώπης είχε συμβεί ήταν δια της βίας. Όπως στα χρόνια του Ναπολέοντα ή κατά τον Α’ ή τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Ας σκεφθούμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004, όπου η χώρα μας τα πήγε αρκετά καλά και κατέκτησε αρκετά μετάλλια, αν και θα πρέπει άσφαλώς να προβληματιστούμε για τον πρωταθλητισμό τις αξίες του αθλητισμού και τη μάστιγα των αναβολικών, ποιος αναδείχτηκε πρώτη δύναμη στους αγώνες αυτούς; Η Αμερική; Η Ασία; Όχι. Πρώτη δύναμη ήταν η Ευρώπη, η οποία κέρδισε πολλά περισσότερα μετάλλια από τις άλλες μεγάλες χώρες του κόσμου.
Πώς μπορούμε όμως να προχωρήσουμε σε αυτά τα περαιτέρω βήματα; Ας εξετάσουμε το χώρο με τον οποίο ασχολούμαι εγώ. Το χώρο της Παιδείας. Είναι ο μεγαλύτερος τομέας και έχει εξασφαλίσει από την Ε. Ένωση μεγάλα κονδύλια. Ένα μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ένωση στον τομέα αυτό είναι η πολυγλωσσία. Η Ε. Ε. έχει 20 επίσημες γλώσσες. Και θεμελιώδης αρχή της Ένωσης είναι η υπεράσπιση και η προστασία αυτής της πολυγλωσσίας. Είναι θεμελιώδης κατάκτηση ότι στην πολυγλωσσία θα στηριχθεί ο πολιτισμός. Από την άλλη πλευρά όμως θα πρέπει να εξασφαλιστεί και η επικοινωνία στην Ευρώπη. Πώς θα επιτευχθεί αυτό; Αυτό θα γίνει κατορθωτό, όταν οι νέοι, όπως εσείς, μάθουν περισσότερες γλώσσες. Η επιστήμη έχει αποδείξει ότι τα παιδιά σε μικρή ηλικία είναι δυνατόν να μάθουν δύο ή περισσότερες γλώσσες. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να υπάρχουν προγράμματα. Και στον τομέα αυτόν που έχει να κάνει με την προοπτική της σύγκλισης των εκπαιδευτικών προγραμμάτων, η Ένωση έχει πολλά προγράμματα.
Δύο από τα κυριότερα προγράμματα στο χώρο της Παιδείας είναι:
1) Το ERASMUS στο οποίο κατά το έτος 2004-2005 συμμετείχαν 15.000.000 φοιτητές. Πώς γίνεται αυτό; Φοιτητές π.χ. από τη Φιλοσοφική Αθηνών ή το Πολυτεχνείο Αθηνών, παρακολουθούν ορισμένα μαθήματα στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου ή των Βρυξελλών ή της Ρώμης και μπορούν να αναγνωρίσουν αυτές τις σπουδές. Έτσι καταλύοντας τα σύνορα ανάμεσα στα εκπαιδευτικά συστήματα, αυτό το πρόγραμμα δίνει στους νέους την ελευθερία να σπουδάσουν όπου θέλουν στα 25 κράτη-μέλη. Αυτό είναι το πρώτο στάδιο για να προχωρήσει η Ε. Ε. σε ένα ενιαίο εκπαιδευτικό σύστημα, ενιαίο ευρωπαϊκό πτυχίο. Αυτό σημαίνει πολλή δουλειά και όλες οι επιμέρους σχολές και ειδικότητες να έχουν ένα ενιαίο πρόγραμμα σπουδών. Αυτές οι αλλαγές λοιπόν είναι το πρώτο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση. Από το έτος 2007 το πρόγραμμα αυτό θα επεκταθεί και στο εκπαιδευτικό προσωπικό.
2) Ένα άλλο σημαντικό πρόγραμμα είναι το Leonardo. Τι επιδιώκει αυτό το πρόγραμμα; Απευθύνεται σε εκείνους τους φορείς της νεολαίας που θέλουν να αποκτήσουν κοινά χαρακτηριστικά στην επαγγελματική κατάρτιση. Να αναγνωρίζονται δηλαδή τα προσόντα τους σε όλες τις χώρες της Ένωσης. Κατά την περυσινή χρονιά εμείς επεξεργαστήκαμε πολλές τροπολογίες για την εφαρμογή του προγράμματος Europass. Τι είναι αυτό;
Το πρόγραμμα αυτό δίνει τη δυνατότητα στον κάθε νέο της Ε. Ε. που έχει μια έφεση ή μια δεξιότητα π. χ. είναι καλός τεχνίτης τηλεοράσεων, αλλά δεν διαθέτει πτυχίο για να αποδείξει αυτές τις ικανότητες, ή σε εκείνους που έχουν πτυχίο από Επαγγελματικό Λύκειο π.χ. συντηρητής ξυλογλύπτων, συντηρητής πέτρας, να εργαστούν σε οποιαδήποτε χώρα της Ε. Ε. Σήμερα, όποιος έχει ένα δίπλωμα π.χ. συντηρητής ενός υλικού, δεν μπορεί να εργαστεί σε άλλη χώρα της Ένωσης, διότι δεν υπάρχει αναγνώριση. Αν λοιπόν σιγά-σιγά σε κάποια χρόνια η Ε. Ε. προχωρήσει σε σύγκλιση των τομέων της Παιδείας και της υψηλής μόρφωσης θα είναι ένα σπουδαίο επίτευγμα. Με απώτερο σκοπό να μην υπάρχουν αδικημένες κατηγορίες πολιτών. Να μην υπάρχουν πολύ φτωχοί. Να υπάρχουν πλούσιοι, αλλά να μπορεί να εξασφαλιστεί ένα ανεκτό βιοτικό επίπεδο σε όλους σε ένα καθεστώς ελευθερίας και ανεξιθρησκίας. Να μην αντιμετωπίζει προβλήματα αυτός που δεν π. χ. Χριστιανός Ορθόδοξος. Γιατί παλαιότερα στην Ευρώπη όποιος ήταν Ορθόδοξος δεν ήταν καλοδεχούμενος. Όπως και σε μας εδώ οι Καθολικοί δεν ήταν καλοδεχούμενοι. Αυτό σιγά-σιγά εξαλείφθηκε και αυτό είναι το ζητούμενο, η ανεξιθρησκία, η οποία αποτελεί βασική αξία του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, στον οποίο στηρίχτηκε η Ευρώπη.
Θέλω να δώσω συγχαρητήρια στους καθηγητές σας και σε όλους εσάς γι’ αυτή την ωραία πρωτοβουλία που είχατε, αξιοποιώντας το ερέθισμα που η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση σας έδωσε. Θέλω ακόμα να σας ευχηθώ να ζήσετε σε μια κοινωνία καλύτερη στην οποία θα είστε πολύ πιο χρήσιμοι πολίτες, εκμεταλλευόμενοι ένα προνόμιο που δεν είχαν οι παλαιότερες γενιές: Το να μπορείτε να κυκλοφορείτε ελεύθερα. Όλοι σήμερα δεχόμαστε καταιγισμό πληροφοριών. Προσπαθήστε να επιλέγετε από τις πληροφορίες αυτές, εκείνες που θα είναι πιο χρήσιμες και πιο ωφέλιμες και για τον εαυτό σας προσωπικά και για το σύνολο της κοινωνίας γενικότερα.
Σας ευχαριστώ πολύ και καλή συνέχεια. | |
|
|
 |
 |
|
|
|
